تصور ما نسبت به خودمان به واسطه تجارب روزمره با افراد مختلف و گوناگون در گستره زندگی، به ویژه تجارب دوران کودکی شکل می گیرد و چگونگی عزت نفس ما را شکل می دهد. ما خود را آنگونه
می بینیم که فکر می کنیم دیگران ما را می بینند. 
بنابراین خودانگاره که مفهوم عزت نفس را می سازد، تحت تاثیر محیط بیرونی شکل می گیرد. همه تجارب پیشین ما،حتی آنهایی که گاه نا آشکار هستند، در قالب یک ندای درونی در زندگی روزمره ما زنده و فعال هستند، این ندای درونی، بطور دائمی پیام های خاص خود را به ما یادآور می شود. اگرچه در برخی مواقع این پیام ها شنیده نمی شوند، ولی به طور مرتب در حال اثر گذاری بر باورهای ما هستند. این ندای درونی در افرادی که به خود احترام می گذارند و از عزت نفس سالمی برخوردار هستند حاوی پیام های مثبت و تایید کننده است. در حالی که ندای درونی در مورد افرادی با عزت نفس پایین، به شکل انتقاد ناخوشایند درونی، خرده گیری نسبت به خود، تنبیه و سرزنش خویش و ناچیز جلوه دادن پیروزی ها جلوه می نماید. 


کاظم سعیدزاده

مشخصات

تبلیغات

محل تبلیغات شما

آخرین مطالب این وبلاگ

محل تبلیغات شما محل تبلیغات شما

آخرین وبلاگ ها

برترین جستجو ها

آخرین جستجو ها

عرفان هاي كاذب ابراهیم صنوبر سافت صاد اخبار it اطلاعات جامع تکنولوژی و موبایل Jennifer پایگاه صهیون‌پژوهی خیبر دکلمه های شاهو قادری کسرا نیک رای احکام جديد